آپ آرت یا هنر دیدگانی نام هنریست که با کمک رنگ ها و خطوط جلوه های خاص و ویژه ای را ایجاد می کنند که اغلب باعث خطای دید می شود.
سلام ،دانیال هستم ، قصد داشتم یک آموزش در زمینه ی تهیه ی آثار هنری آپ آرت برای شما تهیه کنم ، اما قبلش لازم دونستم که آپ آرت یا هنر دیداری یا دیدگانی را به شما معرفی کنم.
اما آپ آرت چیست؟
آپ آرت یا آپتیکال آرت ( optical art )به آثاری با الگوهای تکرار شونده و غیر همسایز گفته میشه که باعث ایجاد خطای بینایی می شود که مثلا یک سطح را به صورت سه بعدی ببینید ، یا در تصاویر حرکت ببینید یا یک خط صاف را خمیده ببینید یا جالب تر اینکه در یک تصویر سیاه سفید ، رنگ ببینید.
خوب به تصویر بالا دقت کنید
گوشه های آن را پشت سر هم تماشا کنید
چه احساسی بهتون دست میده ؟
آپ آرت از اون دسته هنرهای ریاضی هست به نظر من که دیدن و شناختنش میتونه جذاب باشه ، دیگه خلق کردنش چه احساسی میتونه داشته باشه ؟
نظر خودتون راجع به هنر دیدگانی را برای من در انتهای مقاله بنویسید.
آپ آرت چیست ؟
قبل از هرچیز یک تعریف از آپ آرت یا هنر دیدگانی داشته باشیم :
اپ آرت یا هنر دیداری یا دیدگاری جنبش هنری است که در دهه ۶۰ پا به دنیا نهاد و در سال ۱۹۶۴ در مجله تایمز نام گرفت .اپ ارت برای اولین بار در سال ۱۹۶۴ در مجله تایمز به دنیا معرفی شد. اپ ارت جنبش هنری است که دهه ۶۰ را متحول نمود.در دهه ۱۹۶۰ نقاشانی چون “بریجیت لوئیس رایلی ” با تکرار واحدها، تغییر اندازهها، فواصل، رنگها و رنگسایهها، تجربههایی با خطای دید ایجاد نمودند.
هنرمندان آپ آرت ( آپ آرتیست ها )
این هنرمندان مجموعهای از خطها، شکلهای خُرد و سطحهای رنگی درخشان را متقارن و متمرکز به نظم در میآورند که لرزنده، پیشآینده و پسرونده جلوه کنند.بسیاری از نمونههای مشهور هنر دیدگانی سیاه و سفید رسم شدهاند، به این دلیل برخی آن را انتزاعی میدانند. بینندهای که به آثار این سبک مینگرد، ممکن است حرکت، چشمک زدن، خاموش و روشن شدن، چرخش، لرزش یا جهش مشاهده کند.
در اُپ آرت، تحریک شبکیه چشم، مهمترین وسیله و معمولاً تنها وسیلهٔ ارتباط است و هدف از آن، ایجاد واکنشهای بصری فیزیولوژیک در تماشاگر است.
بسیاری از کارهای هنر دیدمانی، چیزی بیش از بازیهای زیرکانهٔ ادراکی (یا خطای دید) نیستند.
البته این آثار در بلندمدت نتوانستند اعتبارشان را حفظ کنند و فقط معدودی از آنها توانستند موقعیت خود را بهعنوان یک اثر هنری حفظ کنند، و از آن میان تنها استثنای درخور توجه، کار بریجیت رایلی بود.این بانوی هنرمند در سال ۱۹۶۰ اقتباس از نمودارهایی را آغاز کرد که دانشمندان از طریق آنها، فرایندهای ادراکی را مطالعه میکردند، او بعد از تجربههای هرچه ظریفکارانهتری در این حوزه، رفته رفته رنگمایه های خاکستری و سپس سایر رنگها را نیز در کارش وارد کرد.